Ο ποιητής εισβάλλει στα του κόσμου και ο κόσμος μεταβάλλεται ιδεατά από αυτόν. Η πραγματικότητα γίνεται όραμα και το όραμα πραγματικότητα. Δίνει ταυτόχρονα και την πραγματική και την ιδεατή εικόνα, αυτήν που έχει πλάσει μέσα του την προβάλλει στον κόσμο. Όλη αυτή η αναπαράσταση εδώ τελείται εις διπλούν. Θα αναφέρω σχηματικά ως παράδειγμα προς κατανόηση το εξής: έχουμε δύο δρομείς με προκαθορισμένη την αφετηρία, «γυναίκα», αλλά δίχως καθορισμένη διαδρομή για το κοινό τέλος, που είναι πάλι το θέμα «γυναίκα». >>>
