Στη νουβέλα με τον τίτλο Θηρίο ή Θεός, η Δημητριάδου διαπραγματεύεται τα υπαρξιακά και αναπάντητα ερωτήματα που έθετε και στα προηγούμενα έργα της (Παλίμψηστη του λύκου μου μορφή, Ο Ευτυχισμένος Σίσυφος, Ο βιωμένος χρόνος, Λέξεις απόκρημνες, Δήμιου και δημιουργού 36 αγχόνες επί χάρτου, Ο ποιητής διάγει εσώκλειστος, κ.α), εδώ με λόγο περισσότερο αναλυτικό και σε κάποια σημεία αμιγώς δοκιμιακό. «Πώς γίνεται ό,τι έχω χάσει, πάλι μέσα μου να είναι, πάλι να το νιώθω σαν το πιο «δικό μου», μια απώλεια κερδισμένη; […] Κάποτε ήθελα να είμαι ολόκληρος μέσα στον κόσμο […]. >>>
Η Διώνη Δημητριάδου στην τρίτη ποιητική συλλογή της με τίτλο Παλίμψηστη του Λύκου μου μορφή στοχάζεται και πάλι τα δύσκολα και δισεπίλυτα της ζωής, την ασχήμια και την αγριότητα του μέσα και του γύρω μας, εστιάζοντας κυρίως στο σκοτεινό του ψυχισμού μας και στη μοναξιά και την αγριότητα του κόσμου του σύγχρονου ανθρώπου μπροστά στην οποία η αγριότητα της ζούγκλας ωχριά. Το καλαίσθητο εξώφυλλο κοσμείται από το «Head of a girl», του Leonardo da Vinci, για κάποιους το «πιο όμορφο σχέδιο στον κόσμο», σε αντιπαράθεση αλλά και αντίστιξη με την ανθρώπινη ασχήμια. >>>
Στην πιο πρόσφατη ποιητική σύνθεση της Διώνης Δημητριάδου, η παλίμψηστη μορφή ενός Λύκου φιλοδοξεί να αποτυπώσει τη θρυμματισμένη όψη του κόσμου. Η εικόνα του τέρατος ως θύτη και θύματος δεν απασχολεί πρώτη φορά τη δημιουργό. Στην προηγούμενη ποιητική συλλογή της, Ο ευτυχισμένος Σίσυφος (εκδ. ΑΩ, 2019), στο πεζό με τον τίτλο Το παραμύθι στη σπηλιά, οι δράκοι της βρίσκονταν πέρα από το καλό και το κακό, ... >>>
