Ένα έγκυρο ιστορικό πόνημα για το καθεστώς των Νεότουρκων, τους Βαλκανικούς πολέμους, τον διωγμό από τη Μ. Ασία, τις διώξεις Αρμενίων και Ελλήνων, το ζήτημα των Ποντίων, τη Μεγάλη Ιδέα, τις Συνθήκες Σεβρών και Λωζάννης, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις έως σήμερα.

Οι δυτικοευρωπαίοι μελετητές είναι εξοικειωμένοι με την ελληνική αρχαιότητα, έχουν διαβάσει αρκετά για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και γνωρίζουν για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τους Οθωμανούς. Ωστόσο, υπάρχει ένα τεράστιο κενό ανάμεσα σε εκείνη την περίοδο και το 1821, όταν δηλαδή ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας – μια επανάσταση που έληξε το 1832 με τη σύσταση του Σύγχρονου Ελληνικού Κράτους. Επίσης, ένα ακόμη πέπλο έρχεται να καλύψει την περίοδο που ακολούθησε. Σχεδόν κανείς στην Ευρώπη δεν γνωρίζει πως, κατά τη διάρκεια του Α` Παγκοσμίου Πολέμου, οι Τούρκοι προέβησαν στη γενοκτονία όχι μόνο των Αρμενίων αλλά και των Ελλήνων. Επίσης άγνωστο παραμένει το γεγονός ότι μετά το τέλος του πολέμου, το 1919, μια ακόμη γενοκτονία έλαβε χώρα – εκείνη των Ελλήνων του Πόντου, η οποία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις εξελίξεις που έλαβαν χώρα στη Μικρά Ασία.