Στόχος του παρόντος συλλογικού τόμου είναι η έναρξη ενός διεπιστημονικού διαλόγου με αφετηρία τη διδασκαλία των μουσικών οργάνων και του τραγουδιού στην Ελλάδα και το εξωτερικό, στα πλαίσια του οποίου η θεωρία συνομιλεί με την πράξη. Για τη συγγραφή του συνεργάστηκε ένας σημαντικός αριθμός ερευνητών προερχόμενος από διάφορους επιστημονικούς κλάδους, όπως της Μουσικής Παιδαγωγικής, της Μουσικής Ψυχολογίας, της Εθνομουσικολογίας, της Μουσικής Τεχνολογίας, της Ειδικής Αγωγής, της Ιατρικής των Παραστατικών Τεχνών, της Συστηματικής και Ιστορικής Μουσικολογίας κ.α., εκ των οποίων οι περισσότεροι ασχολούνται τόσο με τη μουσική εκτέλεση και ερμηνεία όσο και με τη διδασκαλία. Επιπλέον, προσπάθεια έγινε ώστε «να ακουστούν οι φωνές» εκπαιδευτικών-ερευνητών που εκπροσωπούν όσο το δυνατόν περισσότερα είδη μουσικής. Έτσι, τα κείμενα που φιλοξενούνται δεν περιορίζονται σε ζητήματα διδασκαλίας της λόγιας δυτικής μουσικής -η αξία της οποία δεν υποτιμάται σε καμία περίπτωση- αλλά επεκτείνονται και σε άλλους μουσικούς πολιτισμούς και είδη όπως η ελληνική παραδοσιακή μουσική, η jazz, η δημοφιλής μουσική, η εκκλησιαστική μουσική κ.α. Ο τόμος χωρίζεται σε δύο μέρη. Τα κείμενα του πρώτου μέρους διαπραγματεύονται θεμελιώδεις αρχές και θεωρητικά ζητήματα που άπτονται της διδακτικής των μουσικών οργάνων, ενώ στο δεύτερο μέρος επιχειρείται η γεφύρωση του φαινομενικά αέναου χάσματος μεταξύ θεωρίας και πράξης, συνδέοντας τις θεματικές του πρώτο μέρους, με διδακτικές πρακτικές, σκέψεις και προτάσεις.