ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:

«Διεσκορπισμένοι εἰς διάφορα χωρία ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ὀρεινὰ ἀπὸ τῆς Μακεδονίας ἕως τὴν Πελοπόννησον εἶναι οἱ λεγόμενοι Βλάχοι, Μακεδόνες ὄντες καὶ Θετταλοὶ καὶ Ἕλληνες τὸ γένος. (…) Συμπεριφέρονται ἀδελφικῶς μὲ τοὺς Γραικοὺς ὡς Γραικοί, καὶ δὲν δείχνουν οὔτ᾿ ἐκεῖνοι οὔτε οὗτοι καμμίαν ἐθνικὴν διαφορὰν πρὸς ἀλλήλους, καθὼς καὶ τῳόντι εἶναι ἀμφότεροι οἱ λαοὶ μιᾶς πατρίδος τέκνα, καὶ τῶν αὐτῶν προγόνων ἀπόγονοι». Κούμας, Κ. (1832) Ἱστορίαι τῶν ᾿Ανθρωπίνων Πράξεων Ἀπὸ τῶν Ἀρχαιοτάτων Χρόνων Ἕως τῶν ῾Ημερῶν μας, τόμ. ΙΒ΄, ᾿Εν Βιέννη, σελ. 530-531. Τὸ ζήτημα τῆς καταγωγῆς τῶν Βλάχων ἔχει ἀπασχολήσει ἱστορικοὺς καὶ ἐθνολόγους σὲ παγκόσμια κλίμακα. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ πολλὲς καὶ ἀντικρουόμενες πληροφορίες γιὰ ἕνα ζήτημα συσκοτίζουν μία ἔρευνα. Παρ’ ὅλο ποὺ μέχρι καὶ σήμερα, στὸ ζήτημα τῆς καταγωγῆς τῶν Βλάχων καὶ τῆς μὴ κοινὰ – διεθνῶς – ἀποδεκτῆς ἑλληνικότητάς τους ὑπάρχουν διχογνωμίες καὶ δὲν ἔχει ἐπιλυθεῖ ὁριστικῶς αὐτὴ ἡ ἀντιπαράθεση, καὶ μὲ δεδομένες, ἐπιπρόσθετα, τὶς ἐγχώριες καὶ ἐν πολλοῖς ἀνιστόρητες βλαχολογικὲς ἀπόψεις καὶ τὴν ὀλιγωρία τῆς ἐπίσημης πολιτείας, τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἀρχίσει νὰ γίνεται ἀποδεκτὴ ἀπὸ τοὺς ἑλληνικοὺς ἐπιστημονικοὺς κύκλους ἡ θεωρία ὅτι οἱ Βλάχοι εἶναι κατάλοιπα ρωμαϊκῶν ἐγκαταστάσεων ἤ ἀπόγονοι ἐκλατινισμένων ἑλληνικῆς καταγωγῆς ὁμάδων ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ρωμαϊκῆς κυριαρχίας.