Αληθινές ιστορίες γραμμένες με τον αγιασμό του μύθου και το ξόδεμα της ψυχής μου.

[…] Ήταν κι αυτός εδώ τότε και σαν φοιτητής ήταν μέσα και ποιος ξέρει πόσο μέσα σε εκείνη την κόλαση των αγγέλων.[…]

[…] Το υπέροχο φως του φεγγαριού, φωτοστέφανο σε αυτό το υπέροχο νίκημα του ανθρώπου. Παππού Γκρέκο, δώσε τα χρώματα και τις μπογιές σου και ζωγράφισε αυτόν τον υπέροχο δοξαστικό πίνακα.
Η ημέρα μουδιασμένη σηκώνει ανάστημα. Ένας αετός φτερουγάει χαμηλά, σαν να θέλει να μάθει την νίκη του ανθρώπου. Ο Αασίμ με τη τελευταία του ανάσα ακουμπά την όχθη και περνά με διθύραμβους στην αιωνιότητα. Ακούγονται κλάματα…
Το μωρό ζει![…]

[…] Στο πρώτο μεγάλο πλατάνι που συνάντησε, έπεσε και ρήμαξε στην αγκαλιά του σαν το μωρό παιδί που αγκαλιάζει την μάνα του, γιατί ο κόσμος και ο καιρός δεν του έκαναν το χατίρι.[…]