Ο Ρίλκε έζησε ως καλλιτέχνης μοναχός και δημιούργησε ένα είδος αισθητικής θεολογίας. Το δημιούργημά του «Το Ωρολόγιον» (Das Stundenbuch) είναι το Βιβλίο-Προσευχή.[…]
Το «Ωρολόγιον» είναι υφασμένο από μοναξιά, τρίσβαθη γαλήνη, υπομονή, πόθο για το Μεγάλο (das Große) και το απόκρημνο δύσκολο, πέσιμο και ανόρθωση, υπακοή στην παραγωγική ώρα και ευγνωμοσύνη, καθώς είναι πλημμυρισμένο από τις αναστάσιμες καμπάνες και τις κατανυκτικές Εικόνες της Ρωσίας. Παρέμεινε για όλη του τη ζωή το μέγιστο και ανυπέρβλητο έργο του. Όμως, συνέχισε να πλάθει ιερουργώντας τον επόμενο βλωμό του άρτου της ποίησής του, αναμένοντας την ανταπόκριση της απόλυτης αγάπης. […]
Η ευγνωμοσύνη του και η ευγνωμοσύνη μας είθε να μας πλημμυρίζουν, διαβάζοντας «Το Ωρολόγιον».
