Από τις τόσες τριγύρω που σκορπίζει ομορφιές η φύση ανεπιφύλαχτα και γενναιόδωρα φρόντισε με μητρική αγάπη τον άνθρωπο. Τον προίκισε με αισθήσεις, με συναισθήματα, με νόηση, με θέληση αλλά και με συνείδηση. Και προπαντός με ελευθερία. Ελευθερία να σπείρει και να καλλιεργήσει στα χωράφια της φαιάς ουσίας τη νόηση, τα συναισθήματα και τις αξίες της ζωής. Αυτή είναι η δική μας μαγιά.
Να κοσκινίσεις πρέπει πολύ καλά τη γνώση μέσα στη συνείδηση, απομακρύνοντας τις ξένες προσμίξεις. Τότε μόνον η γνώση διαπερνά το Είναι μας και γίνεται κατανόηση. Κι η κατανόηση όχι μόνον απομακρύνει τον πεισματάρη εγωισμό, αλλά και τις αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα. Φτάνει να ζυμώσεις το μίγμα με γουλιές αγάπης για να μην κολλάει στα χέρια της συνείδησης.
Μιας συνείδησης άλλου επιπέδου που θα βλέπει και θα ακούει τις φωνές τής σάρκας, της ψυχής και του πνεύματος. Μιας συνείδησης που πρέπει να ανανήψει με αθόρυβα βήματα από τη γέννηση μέχρι τον θάνατο. Αλλά αυτή θα είναι η συνείδηση που θα δρασκελίσει το κατώφλι της νέας σου ζωής.
Το κύμα αμφίδρομο κι εγώ εκεί.
Το κύμα αμφίδρομο κι εγώ εκεί στηριγμένος
τις ρίζες του βουνού κράταγα και τη γενιά.
