Κλείνοντας τα πενήντα, ο Μάθιου Μακόναχι αποφάσισε να κάνει κάτι που πάντα του φαινόταν τρομαχτικό, να αναλογιστεί τη ζωή που έζησε ανοίγοντας τα ημερολόγια και τις σημειώσεις που κρατούσε επί τρεισήμισι δεκαετίες, σημειώσεις «για επιτυχίες και αποτυχίες, χαρές και λύπες, όσα με έκαναν να θαυμάσω και να γελάσω δυνατά. Τριάντα πέντε χρόνια στα οποία συνειδητοποιούσα, θυμόμουν, αναγνώριζα, συγκέντρωνα και κατέγραφα όσα με συγκίνησαν ή με κινητοποίησαν. >>>
