Οι δύο εμφύλιοι (1823-1825) και ο "τρίτος γύρος" μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια σημάδεψαν τη ροή των γεγονότων από την εποχή του Αγώνα έως τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους. Ήταν διαμάχες που απέβλεπαν στη συσσωρευση πολιτικής ισχύος και την υλοποίηση διαφορετικών κοινωνικών οραμάτων. Η σύγκρουση ανάμεσα σε εκείνους που έλβλεπαν ως λύση την τροχιοδρόμηση του τόπου στις ράγες του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού και σε εκείνους που ευελπιστούν ότι το οθωμανικό στάτους θα διατηρούνταν υπό ελληνική διοίκηση ήταν αναπόδραστη. Και αυτό γιατί οι συγκρούσεις ανάμεσα στις αντίρροπες δυνάμεις που συνθέτουν το επαναστατικό ρέυμα είναι νόμος της Ιστορίας. Οι "εμφύλιοι` είναι ενταγμένοι στο DNA των επαναστάσεων και όχι σε αυτό των Ελλήνων.
