Αυτό που κάνει θαυμαστό τουτο το περιτειχισμένο "αλωνάκι`, το Μεσολόγγι, στη διάρκεια της πολιορκίας του αποό τις ενωμένες δυνάμεις του Κιουταχή και του Ιμπραήμ (1825-26) είναι η συναθροιση των ανθρώπινων συναισθημάτων: από τα πιο ταπεινά έως τα πιο υψιπετή. Οταν οι χρονογράφοι εκείνων των γεγονοτων (ο Σπυρομίλιος, ο Κασομούλης , ο Μίχος και ο Μάγερ) καταγράφουν όσα συμβαίνουν γύρω τους περνούν χωρίς ενδοιασμό από την κακεντρέχεια στη ζηλοφθονία κα από εκεί μπορούν να βρεθούν με άνεση στους προμαχώνες της υπεράσπισης των πιο υψηλών ιδανικών.Γιατί το Μεσολογγι, μια πόλη που πολιορκήθηκε για έναν χρόνο, τελικά είναι το τραγικό fresco της ανθρώπινης ύπαρξης, είναι το πιο ένδοξο μα συνάμα και λεριασμένο πεδίο στην αέναη διαμάχη της ύλης με το πνεύμα.
