Η αρχιτεκτονική ενσωματώνοντας οργανικά την κοινωνική διάσταση της χωρικότητας, αποτελεί το κατεξοχήν πεδίο ανάπτυξης διαλόγου για την διαπλοκή ήθους-κοινωνικών πρακτικών-και-χωροχρόνου. Ως τόπος κατοίκησης δηλώνει έναν τρόπο ζωής, δράσης και επικοινωνίας των ατομικών και συλλογικών υποκειμένων και κοινωνικών ομάδων. Αποτυπώνει στην αισθητική και τη χωρικότητά της, τις αντιλήψεις για τη σχέση μας με τους άλλους και με το περιβάλλον, για τον τρόπο διαχείρισης των χωρο-κοινωνικών προβλημάτων και χωρο-πολιτισμικών συνδιαλλαγών, της οικολογικής κρίσης και των συνεπακόλουθων επιπτώσεών της.
Στη σύγχρονη συνθήκη της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής και περιβαλλοντικής κρίσης, ο κοινωνικός προορισμός της αρχιτεκτονικής τίθεται εκ νέου με τρόπο εμφατικό: η ανασύνταξη του ρεπερτορίου της αρχιτεκτονικής σκευής καλείται να συμβάλλει στην ανάδειξη ενός νέου ήθους για τον τρόπο κατοίκησης και ύπαρξης του ανθρώπου-εν-τω-κόσμω.
Στόχος του συνεδρίου είναι να εξετάσει την ανάδυση του χωρικού ήθους στο διπλό πεδίο της θεωρίας και της πρακτικής της αρχιτεκτονικής, όπως αυτά διαμορφώνονται στη διατομή τους με άλλα γνωστικά πεδία μέσα από μία διεπιστημονική θεώρηση. Οι εισηγήσεις που περιλαμβάνονται στους τόμους των πρακτικών εξετάζουν από διαφορετικές οπτικές αυτές τις διαπλοκές του ανθρωπογενούς χώρου, εστιάζοντας άλλοτε στην τομή του με την αισθητική, άλλοτε στις αρθρώσεις με την κοινωνία, τον πολιτισμό, την οικολογία και την εκπαίδευση. Πάντα στοχεύοντας στην αναγνώριση-ανάδυση ενός χωρικού ήθους μέσα στη διαστασιολόγηση της εποχής μας.