ΠΟΙΗΜΑ
30-9-2019
–Τι να κλείνω, τι να ανοίγω;
–Το στόμα σου!
–Τι να ανοίγω, τι να κλείνω;
–Την πόρτα σου!
–Το μυαλό μου και τα μάτια;
–Ανοιχτά!
–Την καρδιά;
–Να ανοίγεις το πιότερο!
–Και αυτά, πότε να τα κλείνω:
Το στόμα, και την πόρτα, την καρδιά μου;
–Με μυαλό, μάτια πάντα ανοιχτά,
Με πυξίδα διπλή…
–Και τ’ αυτιά μου;
–Ανοιχτά, για να κλείνουν πρωτίστως τον νου
Στου καθένα την γνώμη, ιδιοτέλεια αλλουνού!
–Να τα ανοίξω μπρος στις συμβουλές τις δικές σου;
–Να τα ανοίξεις και σιώπα.
Σαν καλύτερες βρεις,
(Ως της μάνας την πρόθεση,
Των σοφών όμως πείρα),
Ξέχνα ό,τι άκουσες, ξέχνα με αν το μπορείς!
Γιατί εγώ ’μαι μια λύρα
Που τις νότες ηχεί
Ενός κόσμου. Μια στείρα,
Στα ειδικά όργανα πήρα,
Του Παγκόσμιου. Τα σείστρα
Τα ιερά σε μια ορχήστρα
Είν’ απ’ άλλων τις κρίσεις
Και τις ισορροπήσεις…
https://www.lexitipon.gr/product/597/roes-kibwtwn-stis-erimoys.html
