Το βιβλίο προέκυψε από την ομώνυμη ημερίδα που οργάνωσε το Δίκτυο για την Ιστορία της Εργασίας και του Εργατικού Κινήματος στην Αθήνα το 2017, σε ένα πείραμα συνάντησης ιστορικών της εργασίας με ιστορικούς του θεάτρου και του κινηματογράφου. Η προβληματική της ιστορίας της εργασίας ήρθε να συναντήσει τη διαθεσιμότητα μελετητών προερχόμενων ιδίως από φιλολογικές και πολιτισμικές σπουδές που ενδιαφέρονταν όχι μόνο για την καλλιτεχνική αλλά και για την οικονομική και κοινωνική ιστορία του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Από τη σκοπιά της ιστορίας του θεάτρου και του κινηματογράφου, η συμβολή του τόμου βρίσκεται ιδίως στην ανάδειξη ενός αντικειμένου εν πολλοίς αγνοημένου ως τώρα, στην Ελλάδα και διεθνώς, καθώς ο συγκεκριμένος χώρος συνήθως δεν αντιμετωπίζεται ως χώρος εργασίας. Οι κοινωνίες μας αντιλαμβάνονται τον πολιτισμό κυρίαρχα ως μια ευγενή πνευματική δραστηριότητα υπεράνω χρημάτων και ταπεινών αναγκών∙ τους καλλιτέχνες ως ανθρώπους με μια αίσθηση αποστολής και μακριά από τα εγκόσμια∙ την καλλιτεχνική δημιουργία ως κατεξοχήν ατομική υπόθεση αυτοπραγμάτωσης και έκφρασης που δεν εντάσσεται σε καταμερισμούς εργασίας. Αλλά και όσον αφορά λιγότερο υψιπετείς μορφές θεατρικού και κινηματογραφικού πολιτισμού, που εντάσσονται στις κατηγορίες της μαζικής κουλτούρας και του σταρ-σύστεμ, αυτές γίνονται κατά βάση αντιληπτές ως ένα λαμπερό περιβάλλον που ορίζεται από την επιτυχία και την εκπλήρωση των επιθυμιών, μακριά από τους καταναγκασμούς και τη μιζέρια της καθημερινότητας. Η εργασία κατά κανόνα γίνεται αντιληπτή ως το αντίθετο όλων αυτών.
Από τη σκοπιά της ιστορίας και της κοινωνιολογίας της εργασίας, το αντικείμενο του τόμου ίσως να μην είναι τόσο περιφερειακό όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Ο καλλιτέχνης αποτελεί κατά κάποιον τρόπο το αρχέτυπο του ευέλικτα εργαζόμενου στον νεοφιλελεύθερο μεταφορντικό καπιταλισμό, καθώς την (αυτόνομη και δημιουργική) εργασία του χαρακτηρίζουν η συνεχής διαθεσιμότητα και προσαρμοστικότητα, η αυτοεκμετάλλευση και το ρίσκο, τα ασαφή όρια εργάσιμου και μη-εργάσιμου χρόνου, η απουσία συνδικαλισμού, η επισφάλεια και η ευελιξία.
