Το παρόν έργο αποτελεί τη διδακτορική διατριβή της συγγραφέως υπό τον τίτλο: «Η τριτανακοπή στην κτηματολογική δίκη». Σε διαρκή διάλογο με τη νομολογία και τη θεωρία, η συγγραφέας διεισδύει σε όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με τις πρώτες κτηματολογικές εγγραφές, με την ανακρίβειά τους, με την οφειλόμενη στην ανακρίβεια προσβολή, καθώς επίσης με τη διόρθωση των ανακριβειών μέσω των κτηματολογικών ενδίκων βοηθημάτων, ήτοι της αγωγής του άρθρου 6 § 2 ν. 2664/1998, της αίτησης του άρθρου 6 § 3 ν. 2664/1998 και της τριτανακοπής (586 ΚΠολΔ), η σπουδαιότητα και η αναγκαιότητα της οποίας αποκτά ιδιάζουσα σημασία σε επίπεδο αμφισβήτησης της ορθότητας των κτηματολογικών εγγραφών.

Η μονογραφία εστιάζει στο πλέον ακανθώδες ζήτημα του τρόπου οριστικοποίησης των πρώτων κτηματολογικών εγγραφών και των δικονομικών δυνατοτήτων των θιγόμενων τρίτων προσώπων, προκρίνοντας ως καταλληλότερη και προσφορότερη την άμυνα αυτών δια του δικονομικού οχήματος της τριτανακοπής, τονίζοντας την αναγκαιότητά της. Η ανάλυση που πραγματοποιείται, το πρώτον στην παρούσα διατριβή, της λειτουργίας, δηλαδή, του ενδίκου βοηθήματος της τριτανακοπής στο κτηματολογικό δικονομικό δίκαιο, τόσο κατά το στάδιο πριν, όσο και μετά την οριστικοποίηση των πρώτων κτηματολογικών εγγραφών. Αναδεικνύει και δικαιολογεί το βαθμό υποχώρησης του εναλλακτικού χαρακτήρα του ανωτέρω ενδίκου βοηθήματος και επιβεβαιώνει την προσφορότητα, όπως επίσης την αναγκαιότητά του, για την προάσπιση των έννομων συμφερόντων των θιγόμενων τρίτων στην κτηματολογική δίκη.