Η υπεράσπιση του ελληνικού δημοκρατικού και φιλελεύθερου συνταγματισμού, μαζί με την καλλιέργεια ενός συνταγματικού πατριωτισμού, έχει σήμερα την έννοια της υπεράσπισης της ενότητας και της ιδιαιτερότητας της συνταγματικής μας ταυτότητας, όχι για να κλειστούμε από τον κόσμο, αλλά για να ανοιχτούμε άφοβα σε αυτόν, για να αντιμετωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση με πολιτική αυτοπεποίθηση, με αισιοδοξία και ελπίδα, αρκεί να αποκτήσουμε συνείδηση της ιστορικότητάς μας και άρα και των ορίων μας, με λίγο περισσότερη, βέβαια, συνταγματική δημοκρατική αυτογνωσία.

Ο ελληνισμός έχει όλα τα εφόδια, πνευματικά και ψυχικά, και διαθέτει μια μοναδική οικουμενική ιστορική μνήμη, τέτοια και τόση, ώστε να μπορεί να συμμετέχει ενεργά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και να αντιμετωπίζει με σύνεση, με αυτοπεποίθηση και με κάθε δυνατή πρόγνωση και προσαρμοστικότητα τις απρόβλεπτες διακινδυνεύσεις της νέας «οικουμενικότητας» που ζούμε.