Το 2006 με ενέργειες του συγγραφέα Ευθυμίου Ταλάντη, απονεμήθηκε από τον τότε πρόεδρο της Ελληνική Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια το αναμνηστικό μετάλλιο του Πολέμου 1940-45 σε εκατό και πλέον στρατεύσιμους, οι οποίοι είχαν κληθεί υπό τα όπλα την ταραγμένη εκείνη περίοδο που η πατρίδα μας βρέθηκε στον κυκεώνα της μεγαλύτερης σύγκρουσης που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος). Τα αντίγραφα του αποδεικτικού υλικού των πολεμιστών που είχαν παραμείνει στο αρχείο του συγγραφέα, αποτέλεσαν το έναυσμα για τη δημιουργία του παρόντος βιβλίου.
Στα δύο πρώτα κεφάλαια περιγράφεται συνοπτικά το Χρονολόγιο του Ελληνοϊταλικού Πολέμου 1940-41, καθώς και η γερμανική εισβολή (1941) από την Εποποιία των Οχυρών έως την Μάχη της Κρήτης. Στο τρίτο κεφάλαιο παρατίθενται βιογραφικά στοιχεία των σημαντικότερων προσωπικοτήτων των εν λόγω στρατιωτικών αναμετρήσεων, ενώ στο τέταρτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στο ίδιο το αναμνηστικό Μετάλλιο του Πολέμου 1940-45. Το πέμπτο κεφάλαιο περιλαμβάνει τις βιογραφίες των πολεμιστών στους οποίους απονεμήθηκε η προαναφερθείσα τιμητική διάκριση, ενώ στο έκτο και τελευταίο κεφάλαιο γίνεται μνεία στην τελετή απονομής των μεταλλίων που έγινε τον Οκτώβριο του 2006 στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ).
Αποσπάσματα από το βιβλίο.
Αυτή η πατρίδα που την ονομάζουμε Ελλάδα, αναστήθηκε από τον αφανισμό και υπάρχει ελεύθερη ως κυρίαρχο Κράτος, χάρις στον ηρωισμό και τη θυσία της ζωής ή της αρτιμέλειας των αγνών παιδιών της· όλων αυτών των Ελλήνων πατριωτών που τις επικείμενες στιγμές της ιστορικής συγκυρίας, πρόταξαν τα στήθη τους εμπρός στις σιδηρόφρακτες ορδές των εισβολέων.
Η ελευθερία, δεν είναι απλά μία λέξη που «κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά»! Είναι πρωτίστως ένα θεοδώρητο αγαθό, το οποίο οι άνθρωποι ενώ θέλουν να το απολαμβάνουν για τον εαυτό τους, μια αρχέγονη πτυχή της ύπαρξής τους, τους ωθεί να επιδιώκουν να την στερούν από τους συνανθρώπους τους. Κατ’ επέκταση το αυτό αντικατοπτρίζεται και στις οργανωμένες κοινωνίες των λαών. Οι ισχυρότεροι λαοί έχουν την τάση να επιβάλλονται στους ανίσχυρους. Ο πόλεμος δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η βίαιοι αυτή επιβουλή του ισχυρού στον αδύναμο.
Ο λαός μας απέκτησε την πολυπόθητη ελευθερία του με το αίμα των παιδιών του στο πεδίο της μάχης. Ουδέποτε προκάλεσε κατακτητικούς πολέμους. Αντιθέτως, σε όλες τις εκφάνσεις των ιστορικών γεγονότων, η Ελλάδα εμπλέκεται μόνο σε απελευθερωτικούς και αμυντικούς πολέμους! Όπως στην περίπτωση του Β΄ παγκόσμιος πόλεμος όπου αντιτάχθηκε με κάθε τίμημα στους επίδοξους κατακτητές.
Αλλά ποιοι ήτανε αυτοί που συνετέλεσαν στο να γραφεί με χρυσά γράμματα η ιστορία του έπους του 1940; Πέραν των προβεβλημένων ηγετικών στελεχών, του στρατού και του πολιτικού κόσμου της χώρας, υπήρχαν και οι απλοί οπλίτες που πολέμησαν στα χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου, στα οχυρά της Μακεδονίας, στην Κρήτη και την Μέση Ανατολή, οι οποίοι δικαιούνταν έστω της ελάχιστης ηθικής αμοιβής από την πολιτεία ενός αναμνηστικού μεταλλίου, ως απόδειξη της προσφοράς τους.
Ο αείμνηστος Στρατηγός Μακρυγιάννης, για τους πολεμιστές του 1821, μάς γράφει ως παρακαταθήκη: «Πατρίς, νὰ μακαρίζεις γενικῶς ὅλους τοὺς Ἕλληνες, ὅτι θυσιάστηκαν γιὰ σένα, νὰ σ᾿ ἀναστήσουνε, νὰ ξαναειπωθεῖς ἄλλη μία φορὰ ἐλεύθερη πατρίδα, ποὺ ἤσουνα χαμένη καὶ σβησμένη ἀπὸ τὸν κατάλογο τῶν ἐθνῶν. Ὅλους αὐτοὺς νὰ τοὺς μακαρίζεις». Πάνω σ’ αυτό το πνεύμα έγινε η όλη προσπάθεια για την απονομή των μεταλλίων του πολέμου, καθώς και η δημιουργία του παρόντος έργου.
Και να μην ξεχνάμε ότι εκτός των ηρώων στο πεδίο της μάχης, υπήρξαν και οι ριψάσπιδες, ο Εφιάλτης, ο Νενέκος και αρκετοί άλλοι, που είτε από φόβο, είτε από ιδιοτέλεια, πρόδωσαν την αξία της ελευθερίας. Και αυτό, είναι ένας επί πλέον λόγος να προβάλουμε τους ήρωες πατεράδες, παππούδες μας, καθώς και όλους Έλληνες που στάθηκαν αντάξιοι των ενδόξων προγόνων μας!
Ευθύμιος Χαρ. Ταλάντης
Φεβρουάριος 2021
