«Για εμάς τους εφήμερους θνητούς, πρίγκιπα, η μόνη αιωνιότητα είναι η στιγμή. Και είναι προτιμότερο να την πιεις, παρά να την κλάψεις». Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας) προς τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, όταν πάρθηκε η απόφαση για την έναρξη της Επανάστασης. 

Λίγο μετά τη μάχη στο Δραγατσάνι, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας και του πρώτου απελευθερωτικού στρατού της Ελλάδας, παραδίδεται στους Αυστριακούς. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει η σκληρή περίοδος της αιχμαλωσίας, που θα καταστρέψει ανεπανόρθωτα την υγεία του, επισπεύδοντας το τέλος. Μέσα από τις αναμνήσεις ανθρώπων που τον γνώρισαν, αλλά και από άγνωστα μέχρι πρότινος ντοκουμέντα, ο Πέτρος Κασιμάτης αποκαλύπτει τον πολυτάραχο βίο του πρίγκιπα που άναψε τη φωτιά της Επανάστασης του 1821. Η μυθιστορηματική πλοκή αποτελεί μια συγκλονιστική μαρτυρία για τις μάχες στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, τους έρωτες, τις ίντριγκες της πολιτικής, τις δολοφονίες, τις δολοπλοκίες στον Μοριά, την απόρρητη αλληλογραφία των ισχυρών της Ευρώπης, τα ακριβά μυστικά του ξεσηκωμού, με στοιχεία που κόβουν την ανάσα. 

Είχε απομείνει σκιά του εαυτού του, ένα λιπόσαρκο, μπαρουτοκαπνισμένο κορμί πάνω στο νωθρό άλογο που τον μετέφερε στο Αράντ αιχμάλωτο, μα όχι ακόμα σιδηροδέσμιο. Μια αξιοθρήνητη σκιά, μ’ ένα μουστάκι που είχε αρχίσει να γκριζάρει και το κεφάλι σκυμμένο, υπό το άγρυπνο μάτι του υπολοχαγού Χένρι. Το μόνο που άστραφτε πάνω του ήταν ένα δαχτυλίδι με θαμπό θυρεό.