Ένα βιβλίο που εγκαταλείπεται δύσκολα από τα χέρια του αναγνώστη, όντας ένα ιδιαιτέρως καλογραμμένο πόνημα που παρακολουθεί τη σημασία των φάσεων μιάς συστηματικής έμπνευσης ενός εξέχοντος διανοητού. Αυτή η μονογραφία έλειπε από την ελληνική βιβλιογραφία, και περισσότερο απουσίαζε ως μια απαραίτητη συμμετοχή στον κλινικό διάλογο – όχι μόνον των ψυχαναλυτών, αλλά και των ψυχοθεραπευτών, ψυχιάτρων η ψυχολόγων. Θα προσθέταμε και όλων εκείνων που ενδιαφέρονται για τον ναρκισσισμό ως μία τρέχουσα λέξη μιάς εποχής που έχει αποκληθεί στην κοινωνιολογία η εποχή του ναρκισσισμού.
