Ποτέ δεν είναι αργά για μια αγάπη που δεν πρόλαβες να ζήσεις...

Έχουν περάσει πενήντα ολόκληρα χρόνια από τότε που η Ελίζαμπεθ ερωτεύτηκε τον Τομ, αλλά και από την τελευταία φορά που τον είδε. Δεν έπαψε ποτέ να τον αγαπά, και είναι σίγουρη πως και εκείνος νιώθει το ίδιο. Το μαρτυρά ο μικρός γαλάζιος κρόκος που της στέλνει κάθε χρόνο μαζί με ένα σημείω­μα που ξεκινά με τη λέξη Εύχομαι… Καθένα από τα πολύτιμα αυτά σημειώματα είναι και μια μικρή ευχή για κάτι που δεν μοιράστηκαν, για μια ζωή που δεν μπόρεσαν να ζήσουν.
Να όμως που, στην πεντηκοστή επέτειό τους, η Ελίζαμπεθ δεν βρίσκει κανένα γαλάζιο λουλούδι έξω από την πόρτα της και φοβάται πως κάτι έχει συμβεί. Με την αγωνία να την κατακλύζει και με τα συναισθήματα που κρατούσε κλειδωμένα μέσα της ολόκληρες δεκαε­τίες να την εμψυχώνουν ξεκινά να ανακαλύψει τι συνέβη στον Τομ.
Η Ελίζαμπεθ γνωρίζει ότι δεν της απομένει πολύς χρόνος και βάζει ως σκοπό να πραγματοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερες από τις ευχές που τις έστελνε ο Τομ μαζί με τα λουλούδια. Μόνο που φοβάται ότι με τις προσπάθειές της θα αποκαλυφθεί το φοβερό μυστικό που κρατούσε μια ολόκληρη ζωή...
Μπορεί να συνεχίσει να κρύβει την αλήθεια ή θα βρει το κουράγιο να εκπληρώσει, επιτέλους, τα όνειρά τους;