Το παραμύθι στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα.

Η παραλία που ζουν τα κοχλίδια υπάρχει στο βόρειο τμήμα του νησιού Εύβοια.

Κάποτε αυτή η παραλία ήταν πραγματικά παραμυθένια. Πεύκα, σχοίνα, θυμάρι, ρίγανη και ένα σωρό άλλα φυτά και βότανα, φύτρωναν σύριζα στα μεγάλα

βότσαλα ενώ την Άνοιξη ακόμη και η περιοχή των βοτσάλων, γέμιζε από κατακόκκινες παπαρούνες.

Βράχια και βαθουλώματα σαν αυτά του παραμυθιού υπήρχαν παντού και γύρω τους ένας ολοζώντανος άλαλος μικρόκοσμος από καβούρια, πεταλίδες, κοχλίδια και μικρά ψάρια.

Αργότερα, όταν η περιοχή πουλήθηκε για παραθερισμό και χτίστηκαν τα σπίτια, κάποιος πολύ πλούσιος θέλησε να διορθώσει την παραλία. Έφερε λοιπόν τόνους από ψιλό βοτσαλάκι που απλώθηκε παντού.

Η παραλία πράγματι έγινε πιο όμορφη και πιο απολαυστική στους κατοίκους της περιοχής, αλλά χάθηκαν τα κοχλίδια, γιατί τα βαθουλώματα και τα βράχια

τους γέμισαν από το μικρό χαλίκι που έκανε τη ζωή μας πιο άνετη.

Το δίδαγμα του παραμυθιού

Ο τρυφερή ψυχή του παιδιού δίνει ένα μήνυμα αγάπης, στοργής και προστασίας για κάθε αδύναμο πλάσμα.

Ίσως αν όλοι μας ακολουθούσαμε το παράδειγμα του μικρού Δημητράκη ο κόσμος μας θα γινόταν πολύ καλύτερος.