Βυθίζομαι στον 19ο αιώνα», έγραφε η Ίντιθ Γουόρτον, «… ένα ευλογημένο καταφύγιο από την αναταραχή και τη μετριότητα του σήμερα ― σαν να βρίσκω άσυλο σε ναό». Έτσι ανασκάπτοντας την πλούσια φλέβα του παρελθόντος άρχισε να γράφει τέσσερις νουβέλες με τον συλλογικό τίτλο Η παλιά Νέα Υόρκη. Η καθεμιά καταπιανόταν με μία δεκαετία του 19ου αιώνα: «Ψεύτικη αυγή», 1840, «Η γεροντοκόρη», 1850, «Σπίθα», 1860 και «Πρωτοχρονιά», 1870. Εκδόθηκαν το 1924 σε ξεχωριστούς τόμους και οι Times τις κατέταξαν στα καλύτερα έργα της. «Η γεροντοκόρη» χαρακτηρίστηκε ως «μια από τις ωραιότερες ιστορίες της αμερικανικής λογοτεχνίας».
