Όλα είναι εδώ. Μέσα στις λέξεις. Με τρυφεράδα. Με αγριάδα.

Με πάθος. Με συγχώρεση. Με αγάπη. Βαθιά συναισθήματα. Εξόριστα στην εποχή μας. Επαναπατρίζονται. Μέσα στην ποίηση της Ζωής Δικταίου.

Όλα εδώ. Μέσα στις λέξεις. Σε μια διαδοχή τρυφεράδας, ειλικρινείας, αθωότητας.

Πέτρος Γάλλιας

Σκηνοθέτης – Χορογράφος

Οι λέξεις ελαττώνουν, αναστέλλουν τις επεκτατικές τάσεις, με τις διαρκείς εικαστικές παρεμβολές, τις άμεσες προσεγγίσεις πτυχών του έρωτα, δημιουργώντας αποτελεσματικότερη συν δραστικότερη αίσθηση του ονειρικού, του φευγαλέου. Ιερός έχει μείνει ο άνεμος/ να γράφει προσευχές στην πέτρα, υπογραμμίζει δημιουργικά και μας σταμπάρει εκφράσεις ποιητικές με τις μεγαλειώδεις κατακτήσεις όπως – θα κρατήσω στις χούφτες το νερό/ να ξεδιψάσει η αγάπη, την οποία σε προηγούμενο στίχο από αρχαίο ψίθυρο την κάνει τραγούδι. Αυτόπτης μάρτυρας η ποιήτρια, δεν μπορεί να απαλλαγή σε καμία των περιπτώσεων το πεπρωμένο της, όσα λαμβάνουν χώρα εντός της, μέσα της, γύρω της. Αυτός ο ρόλος που έχει επιλέξει να διαδραματίσει, αυτήκοη πάντα.

Σπύρος Σταύρου Χρήστου

Συγγραφέας – Ποιητής

Ξεπλένοντας τη ζωή από τις στάχτες του χτες

…Γέμισαν λεμονανθούς τα κλαδιά

το άρωμα ερεθίζει τις αισθήσεις

όπως τότε,

τρομακτικά ήρεμη

εγωιστικά μόνη

αναγνωρίζοντας τη φυσική ευθύνη

στη συνάντηση με την αλήθεια

απελευθερωμένη από ψευδαισθήσεις

και από την ύλη, τώρα πια.

Πόσο λίγο τελικά

μας εξουσιάζει ο χρόνος στην ωριμότητα

όταν πλάνες γεννιούνται

απ’ τις σκοτεινές δαντέλες της αβύσσου

και χορεύει στους φανοστάτες η βροχή,

ώρες που αγγίζει η νύχτα ειρηνικά την πόλη

στιγμές που την ακολουθείς

εκλεκτικά στη μεγάλη πλατεία

ξεπλένοντας τη ζωή από τις στάχτες του χτες.

Έξω από την επίπλαστη εικόνα του κόσμου,

ερήμην όλων

θα πετρώσει και αυτή η ευκαιρία.

Έρχομαι με μια κρυφή μεθυστική χαρά

να ξεδιψάσω,

άλλη μια φορά στα χέρια σου,

όταν αγιάζουν οι μνήμες το ξημέρωμα.

Ίριδες ικέτιδες στις άκριες του δρόμου

μαζί με τις κρυμμένες ενοχές

θερισμένες ανίκητες σκέψεις

πίσω απ’ τα βλέφαρα.

Αύριο… η Αγάπη

δεν θα είναι κάτι που συμβαίνει στους άλλους

Αύριο… η Αγάπη

ένα χελιδόνι στο μπαλκόνι μας.

Σελ. 162