Η κρίση του κορωνοϊού ολοκληρώνει μια μακρά περίοδο ανατροπών, που εγκαινιάστηκαν μετά το 2008-2009, οι οποίες διευκρινίζονται με βίαιο και δραματικό τρόπο με την πανδημία, πλήττοντας καίρια το μοντέλο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Στην Ελλάδα, η δεκαετής κρίση είχε προκαλέσει ήδη μια βαθιά ρήξη στο σώμα μιας κοινωνίας με παρασιτικά χαρακτηριστικά και μια –εύθραυστη αλλά πραγματική– καταναλωτική ευημερία. Η δε κρίση που επέφερε ο COVID-19 ήλθε να ολοκληρώσει τη διαδικασία, πλευροκοπώντας τον τελευταίο μεγάλο τομέα αυτής της δομής, τον τουριστικό.
Ιδιαίτερης σημασίας για τις πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις αποτέλεσε λοιπόν η κατάρρευση του παρασιτικού οικονομικού μοντέλου. παρότι δε εξακολουθεί να ελλείπει ένα παραγωγικό όραμα από τις ελληνικές ελίτ, καταγράφονται ήδη οι πρώτες θετικές εξελίξεις μιας ενδογενούς αναδιάρθρωσης, κατ’ εξοχήν στον αγροτικό τομέα και τις εξαγωγές.