ΝΑ ΤΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Οι ποιητές μιλάνε όλο για φεγγάρια,

μετά χιονίζει,

μετά τίποτε,

το φεγγάρι ξαναγεμίζει,

φοβούνται μην τους σκοτώσει,

μα είναι το φεγγάρι·

το φως μέσα από τη χαραμάδα,

η πικραμένη τους ψυχή,

η ψυχούλα τους που μετεωρίζεται

ανάμεσα σε μισοτελειωμένες κουβέντες

κι ανείπωτες λέξεις.

Οι ποιητές μιλάνε όλο για φεγγάρια,

μετά εξαφανίζονται όπως ήρθανε

κι ακούγεται μόνο η αναπνοή τους,

τα γέλια τους, ένας απόηχος στο σκοτάδι.

Ένα κενό,

μια λέξη που ταιριάζει παντού,

η συμφιλίωση έρχεται πολύ αργά

και ίσως τυχαία,

αλλά πάντως μια ολόκληρη οικογένεια

των αστεριών

τους ανήκει.

***

 Η Μαριγώ Αλεξοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και αποφοίτησε το 1998. Συνέχισε τις σπουδές της στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, όπου και εκπόνησε τη διατριβή της (Ph.D). Ο «Νόστος στην αρχαία ελληνική τραγωδία» αποτελεί το θέμα με το οποίο ασχολήθηκε στη διατριβή της και στη μονογραφία της (τίτλος: Το θέμα της επιστροφής στην πατρίδα στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία: Ο Νόστος των επικών ηρώων), που κυκλοφόρησε από τον αγγλικό εκδοτικό οίκο Edwin Mellen Press (www.mel­lenpress.com). Έχει διδάξει αρχαίο ελληνικό θέατρο στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Σχολή Μωραΐτη. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς στα λογοτεχνικά περιοδικά Δέκατα, Η λέξη, Ποίηση, Ποιητική, στην εφημερίδα Η Αυγή, καθώς και στις ηλεκτρονικές λογοτεχνικές επιθεωρήσεις Poema, Poeticanet και diastixo.gr. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ελληνικές ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα δανέζικα. Έχει δημιουργήσει την ιστοσελίδα https://www.facebook.com/po­etrycafe.marathi/.

Άλλα έργα της:

❖ Πιο γρήγορα απ’ το φως (Κέδρος, 2000) ❖ Ποια μέρα λείπει (Κέδρος, 2003) ❖ Το φθονόμετρο (Κέδρος, 2006). ❖ Τ’ αστέρια πάνε στη σειρά (Κέδρος, 2008) ❖ Προ φαρμακείας εποχή (Γαβριηλίδης, 2012) ❖ Το μπλε βιβλίο (Μεταίχμιο, 2015)

 εικαστικό εξωφύλλου: © Γιάννης Ψυχοπαίδης, Νυχθημερόν (2020)