Ο ήχος, ως υλικό στη μουσική και ως προς την υπολογιστική του διάσταση στη δυτική κουλτούρα, με βαθιές ρίζες στην αρχαία ελληνική σκέψη και στους πυθαγορείους, επαναπροσδιορίζεται στη σύγχρονη μουσική δημιουργία μέσω διαφορετικών προσεγγίσεων, με τη χρήση καινοτόμων τεχνολογιών.

Στο πλαίσιο αυτού του βιβλίου, έχουν ταξινομηθεί και επεξεργαστεί υλικά από διάφορα δοκίμια και άρθρα που έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς σε περιοδικά και ξενόγλωσσους συλλογικούς τόμους βιβλίων με κύριο άξονα την αναφορά στον ήχο ως υλικό στη σύγχρονη μουσική δημιουργία: από τον ήχο ως γράφημα, τον ήχο ως φύση, τον ήχο ως φωνή έως και τον ήχο ως τεχνούργημα φωτίζουμε σημαντικές πτυχές των σύγχρονων τάσεων της μουσικής στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, όπου ο ήχος εξετάζεται μέσω της ανάλυσης των δομικών του χαρακτηριστικών, της φυσικής επεξεργασίας στην οργανική γραφή, των ψηφιακών τεχνικών ηχητικής σύνθεσης και των τεχνικών της διάδρασης.

Στο πρώτο μέρος, ο ήχος ως γράφημα, παρουσιάζονται πτυχές της ηχητικής αναπαράστασης της μουσικής πληροφορίας μέσω εικαστικών απεικονίσεων της είτε μέσω γραφικής παρτιτούρας, με ιδιαίτερη αναφορά στο έργο του πρωτοπόρου συνθέτη Ανέστη Λογοθέτη.

Στο δεύτερο μέρος, με τίτλο ο ήχος ως φύση, επιχειρείται μία προσέγγιση του ήχου με αναφορές στη φύση μέσα από το έργο δύο πρωτοπόρων συνθετών του 20ού αιώνα, του Ι. Ξενάκη και του F.B.Mâche.

Στο τρίτο μέρος, με τίτλο ο ήχος ως φωνή παρουσιάζονται έργα που έχουν σαν πρωταρχικό υλικό την ανθρώπινη φωνή και την αποδόμηση της σε άλλα ηχοχρώματα με τη χρήση τεχνικών ψηφιακής σύνθεσης ή διαδραστικών μέσων με αναφορά στα έργα των J.Harvey και Ph. Manoury.

Στο τέταρτο μέρος, ο ήχος ως τεχνούργημα, εξετάζονται εφαρμογές της σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας στη μουσική δημιουργία μέσω της πρωτοποριακής σκέψης του Ιάννη Ξενάκη ο οποίος εισαγάγει νέες τεχνικές, τεχνολογίες και μαθηματικά μοντέλα για τη δόμηση του ήχου και της αλγοριθμικής μουσικής.