«Είσαι εννέα ετών. Μια Κυριακή Μαΐου, γυρίζεις μόνη από τη γιορτή του σχολείου. Ένας κύριος σε ακολουθεί. Κι έπειτα, απόλυτη σύγχυση. Χρόνο το χρόνο, προχωρείς μέσα στη νύχτα».

Ένα παιδί, ένας άγνωστος, μερικά λεπτά βάναυσης σεξουαλικής κακοποίησης. Μνήμη που αμύνεται απέναντι στο αδιανόητο, καταχωνιάζοντας το συμβάν σε ανεξιχνίαστα βάθη. Χρόνος που περνά βαθαίνοντας το τραύμα. Κι έπειτα η μακρά, βασανιστική ανάδυση στην επιφάνεια των απωθητικών και απωθημένων λεπτομερειών. Η συγγραφέας, για χρόνια διχασμένη, χωρίς να ξέρει το γιατί, ανάμεσα σ’ ένα «σώμα αηδιαστικό και προδοτικό» και ένα «πνεύμα αγνό, ζωντανό, χαρούμενο» καταγράφει με δραματική ειλικρίνεια και ποιητική ένταση την ψυχική και σωματική της περιπέτεια ως τη στιγμή της λυτρωτικής αποκάλυψης. Μια συγκλονιστική μαρτυρία από μια συγγραφέα που μετατρέπει το οδυνηρό βιογραφικό γεγονός σε λογοτεχνικό επίτευγμα.