Έξι πρόσωπα, δύο γυναίκες και τέσσερις άνδρες, ισορροπούν στη µεθοριακή γραµµή µεταξύ µύθου και πραγµατικότητας, τόπου και ουτοπίας, ελευθερίας και αναγκαιότητας, ζωής και θανάτου, απολλώνιου και διονυσιακού. Μες στη δίνη του εµφυλίου πολέµου, οι ήρωες ζουν το υπαρξιακό τους δράµα, σφοδρές συγκρούσεις µε τους άλλους και µε τον ίδιο τους τον εαυτό. Ό,τι κι αν επιλέξουν, είτε την ωµότητα της αλήθειας είτε την παραµυθία του ψεύδους, συνδιαµορφώνουν την ιστορία χωρίς αποσιωπήσεις.
Ο κλήρος του αίµατος είναι ένα µυθιστόρηµα πολυφωνικό, µε κυρίαρχες τις αντιθέσεις των διληµµάτων και ερωτήµατα για τη δύναµη και την επιβολή, για τη συγχώρεση, τη µνήµη και τη λήθη. Μία απόπειρα συγκερασµού µεταµυθοπλασίας και ντοκουµέντου, έπους και αρχαίου δράµατος, λαϊκής παράδοσης και ιστορικών γεγονότων, µε φόντο τον ελληνικό Εµφύλιο, αν και υπερβαίνει το συγκεκριµένο πλαίσιο και συνοµιλεί µε το µέλλον. Εν τέλει το αίµα που έγινε νερό γίνεται και µελάνι.