Η προσέλκυση και η αποδοχή δωρεών σε ένα Δήμο είναι μία ιδιαίτερα σύνθετη διαδικασία και προϋποθέτει την αγαστή συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων, με σκοπό τη βελτιστοποίηση της πρότασης και εν τέλει την υλοποίησή της. Όμως η αποδοχή οποιασδήποτε δωρεάς δεν είναι αυτονόητη ούτε πρέπει να είναι μια λύση ανάγκης, αλλά οφείλει, κατά τη συγγραφέα, να αποτελεί μια βασική συνισταμένη του συνολικού και του μακροπρόθεσμου χωρικού σχεδιασμού.

Η συγγραφέας επιδιώκει να απαντήσει στο ερώτημα, με ποιον τρόπο οι δωρεές θα συμβάλλουν στην επιτάχυνση και υλοποίηση ενός ορθολογικού και βιώσιμου χωρικού σχεδιασμού. Η μελέτη της επικεντρώνεται στη συνεισφορά των ιδιωτικών προσφορών, στη διαμόρφωση του οικιστικού ιστού της Αθήνας, στην ανάπτυξη δράσεων εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και στις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον και στον πολιτισμό. Αν η άσκηση κριτικής είναι η πεπατημένη ευκολία για αρκετούς συγγραφείς, που συγχέουν την επιστημονική μελέτη με την τρέχουσα αποκαλυπτική δημοσιογραφία, η θεμελίωση των σκέψεων της κ. Ε. Παπακωνσταντίνου είναι περισσότερο δύσκολη απ’ όσο μπορεί να υποθέσει κανείς.