Η περιβαλλοντική αισθητική, είτε υπό τη γνωσιακή της προσέγγιση είτε υπό τη συναισθηματική της, θέτει ένα νέο σχήμα μιας οικουμενικής αλήθειας που αφορά όχι μόνο στις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις, αλλά στο σύνολο της ανθρώπινης κατάστασης, στην παρουσία της ζωής στη γη, στην εξέλιξη των ειδών, στις γεωλογικές μεταβολές και τη λειτουργία των οικοσυστημάτων. Η περιβαλλοντική αισθητική έρχεται να συμπεριλάβει την ανάγνωση μιας ολότητας. Εμφορείται από την ανάγκη να υπάρξει μια επιστημονικά και πρακτικά θεμελιωμένη βάση προσέγγισης, ώστε να μπορούν να αναγνωστούν τα πάσης φύσεως περιβαλλοντικά προβλήματα που έχουν σχέση με την απομείωση και αλλοίωση των φυσικών πόρων, αλλά και τη βιοποικιλότητα. Ωστόσο, πέρα από την κανονιστική συνθήκη μιας προσέγγισης που εμφορείται από έναν τεχνοκρατικό προοπτικισμό και μια γνωσιακή βεβαιότητα, φαντασία, συγκίνηση, ποικίλοι βαθμοί διαπλεκτικών πρακτικών και πολιτισμικών εμπλοκών κατασκευάζουν ένα δικτυωτό και πυκνό πλέγμα διαδικασιών ανάγνωσης, προσέγγισης, πρόσληψης και εννοιολόγησης της περιβαλλοντικής αισθητικής. Μεταξύ της τεχνοκρατικής ειδημοσύνης και της δημιουργικής φαντασίας υπάρχει και ένας ενδιάμεσος, πιο ελεύθερος, ανοιχτός και δημιουργικός τρόπος πρόσληψης της περιβαλλοντικής αισθητικής.

Δυστυχώς, οι οικολογικές αλήθειες δεν μετουσιώθηκαν εντός των κοινωνιών σε προσδιορίσιμες καταστάσεις μιας πυκνωτικής αλήθειας που διασαφηνίζει τις συνέπειες χρήσης της τεχνικής και τέθηκαν σε λειτουργία πρακτικές στερούμενες αυτοσυνειδησίας, ενώ ενώπιον της οικολογικής καταστροφής των οικοσυστημάτων εξακολουθούμε να προτάσσουμε βραχυπρόθεσμα ζητήματα οικονομικής κερδοφορίας και εξειδικευμένων δεικτών παραγωγικής ανάπτυξης. Είναι καιρός να επανεξεταστεί ο ερμηνευτικός χαρακτήρας της σχέσης ανθρώπου-μηχανής και να μετριαστεί η άρρητη ένταση των εκμεταλλευτικών δραστηριοτήτων με αποκλειστικό οικονομικό όφελος και με απόλυτη αδιαφορία για την ποιότητα της ζωής των κοινωνιών. Ως εκ τούτου, η σημασιογενής μορφικότητα της εκμετάλλευσης εξαντλείται στην αποκλειστικότητα της εξασφάλισης του κέρδους και θεματοποιούνται πεδία αποκλειστικά οικονομικής εκμετάλλευσης. Στο πλαίσιο αυτό η κατάσταση που έχει αποτυπωθεί μέχρι στιγμής αφορά στο γεγονός ότι, και δεδομένου του υπερπληθυσμού και της αύξησης των αναγκών σε τροφή, ενέργεια, και επικοινωνίες, πάνω από το μισό των οικοσυστημάτων έχουν αλλοιωθεί ή χρησιμοποιούνται εκτός ενός πλαισίου βιωσιμότητας.