Ἡ κατανόηση τοῦ Παύλου δέν ἀποτελεῖ ἁπλῶς θέμα μιᾶς «συλλογιστικῆς». Δέν εἶναι νά διαμορφώσουμε μία γνώμη γιά τόν Παῦλο ἤ νά ἐγκωμιάσουμε τό ἔργο του. Ἡ καθημερινότητα τοῦ βίου μᾶς ξεστρατίζει, καί οἱ ἀντιλήψεις τῆς ἐποχῆς μας, ἡ ὁποία περιφρονεῖ τήν πνευματικότητα πού ἐμπεριέχει ἡ μαθητεία στούς μεστούς νοημάτων λόγους του, μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τό ἔργο του, ὅπως κι ἀπό τόν ἴδιο. Χρειάζεται νά βγοῦμε ἀπό τίς ἐπιταγές τῆς ἐποχῆς μας καί νά δοῦμε τόν Παῦλο μέ τά μάτια μιᾶς γνώσης πού εἶναι πάντα παροῦσα κι ὡστόσο μᾶς διαφεύγει. Θά πρέπει νά ἀφουγκραστοῦμε αὐτά πού λέγει καί πασχίζει νά ἐφαρμόσει, αὐτά πού καλεῖ νά πράξουν οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί του. Δέν μπορεῖ νά προσεγγιστεῖ ὁ Παῦλος, ἄν δέν ὑπάρξει μία ἐσωτερική σιωπή ἐκ μέρους μας, χωρίς νά παρεμβληθεῖ ἄκαιρα ὁ νοῦς, ὥστε νά ἀκουστεῖ εὐκρινέστερα ἡ φωνή του. Νά σιωπήσουν μέσα μας ὅλες ἐκεῖνες οἱ φωνές πού μᾶς ὠθοῦν πρός ἄλλες κατευθύνσεις, στήν προσπάθειά μας νά δώσουμε ἐξηγήσεις ἤ νά ταξινομήσουμε τά λεγόμενά του προτοῦ κατασταλάξουν μέσα μας.