Ακρόπολη, Παρθενώνας, Ερέχθειο, Καρυάτιδες, εκδόσεις "Αέναον". Ποιος δεν δέχθηκε με χαρά ένα δώρο; Ποιος δεν γέμισε υπερηφάνεια όταν του προσέφεραν ένα τέτοιο δώρο; Σαν δώρο είδαμε εμείς στις εκδόσεις "Αέναον" τη συνεργασία μας με τον όμιλο για την Unesco Πειραιώς και Νήσων και θελήσαμε να γίνουμε αρωγοί στον επαναπατρισμό των γλυπτών του Παρθενώνα μας εκδίδοντας την ποιητική συλλογή "Γλυπτών παλιννόστησις".
Η έκδοση αυτή αποτελεί μία διαφορετική προσέγγιση και μία πρωτότυπη ποιητική έκφραση του πόνου και της διακαούς επιθυμίας των Ελλήνων να δουν τα γλυπτά τους να ατενίζουν τον ολόλαμπρο, γαλανό, ελληνικό ουρανό. Στη χώρα μας εδώ και χρόνια γίνονται προσπάθειες για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, παρ` όλα αυτά δεν έχει εκδοθεί ως τώρα βιβλίο που να παρουσιάζει σύγχρονους, έμπειρους και μη ποιητές και τον τρόπο με τον οποίο βιώνουν τη διχοτόμηση του Παρθενώνα.
Το πώς πάρθηκαν τα μάρμαρα από την Αθήνα και έφθασαν στη Μεγάλη Βρετανία είναι αρκετά γνωστό, όπως αρκετά γνωστή είναι και η αγάπη των Ελλήνων στα έργα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Κάθε επιχείρημα που παρουσιάζει τους Έλληνες ως αδαείς, δεισιδαίμονες και αδιάφορους για την τέχνη και τα μνημεία τους καταρρίπτεται. Πολύ μετά τον Περικλή οι Έλληνες δημιούργησαν τα θαύματα της βυζαντινής τέχνης. Κάτω από την οθωμανική κατοχή δημιούργησαν σχολές τέχνης και χειροτεχνίας και παρά τα τετρακόσια χρόνια τουρκικής σκλαβιάς διατήρησαν με πείσμα τη γλώσσα και τη θρησκεία τους. Οι ίδιοι Έλληνες κατά τον αγώνα για την ανεξαρτησία τους έστειλαν στους Τούρκους στρατιώτες βόλια να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους. Ναι, εναντίον τους. Οι Τούρκοι στρατιώτες κλεισμένοι στην Ακρόπολη ξέμειναν από πολεμοφόδια και άρχισαν να καταστρέφουν τις κολώνες για να αφαιρέσουν το μολύβι ώστε να κάνουν με αυτό βόλια. Οι Έλληνες τους έστειλαν πολεμοφόδια με το μήνυμα "Να τα βόλια, μην αγγίξετε τις κολώνες".
Πεποίθησή μας είναι πως δεν πρέπει ναι εγκαταλείψουμε τις προσπάθειες και πως πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα `ναι. Πως πρέπει να παλέψουμε κι άλλο, διότι είναι ανεπίτρεπτο το ενενήντα πέντε τοις εκατό του ελληνικού λαού να μην μπορέσει ποτέ να αντικρίσει τα λαμπρότερα έργα της ελληνικής δημιουργίας. Πως κάθε λιθαράκι είναι πολύτιμο και πως κάθε προσπάθεια μπορεί να ευοδώσει.
Θεωρούμε τιμή μας και χαιρόμαστε ιδιαιτέρως που παρουσιάζουμε αυτό το σημαντικό βιβλίο για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό και επιθυμία μας είναι να μεταλαμπαδευτεί πως δεν υπάρχουν Ελγίνεια μάρμαρα, αλλά υπάρχουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Ευχόμαστε από καρδιάς το βιβλίο αυτό να γίνει αφορμή για προβληματισμό και να αποτελέσει τη συνέχεια ενός μεγάλου και περιπετειώδους ταξιδιού, με προορισμό το νόστο.
Ευχαριστούμε θερμά τον όμιλο για την Unesco Πειραιώς και Νήσων, καθώς και τον πρόεδρο του ομίλου και μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της παγκόσμιας ομοσπονδίας ομίλων, συλλόγων και κέντρων Unesco κ. Ιωάννη Μαρωνίτη. Ευχαριστούμε όλους τους ποιητές που κατέθεσαν τα πονήματά τους και θέλησαν να μοιραστούν τις σκέψεις τους με όλους τους Έλληνες.
