Μια μέρα, που στραφτάλιζε σαν το μαργαριτάρι κι η ροδοδάχτυλη Αυγή το σκότος κυνηγούσε, και ο φωτοπερίχυτος ο ήλιος φανερώθη, η Ευρώπη...
επήγε με τις φίλες της στο χρυσαφί ακρογιάλι, λουλούδια να μαζέψουνε, τον ήλιο να δεχτούνε.
Την είδε ’κείνο το πρωί, ο Κοσμοσείστης Δίας, να παίζει με τις φίλες της στ’ ακρογιαλιού την άκρη. Τόσ’ ήτανε η ομορφιά κι η χάρη της κοπέλας, π’ ο Δίας βάζει στο μυαλό γυναίκα να την πάρει. Γι’ αυτό μεταμορφώθηκε, ως έκανε συνήθως, σε ταύρο άσπρο, κάτασπρο, αγέρωχο κι ωραίο, με τα χρυσά τα κέρατα ομορφοστρουφιγμένα, και τη σελήνη τη μισή στο ακρομέτωπό του.
