Θα σου φανεί περίεργο,
αλλά είναι το παράθυρο που όλο και περισσότερο
πλησιάζει τη βοκαμβίλια
Εκείνη στέκει προσηλωμένη στο ακίνητο πείσμα της
- λες και σώθηκε ποτέ κανείς κρατώντας τις αποστάσεις
Και με τρομάζει λίγο που έξω χιονίζει
κι εγώ σου μιλώ για λουλούδια και ανθισμένα παράθυρα
Μα καμιά φορά αρκεί ένα κομμάτι γαλάζιο,
για να αντέξεις την τόση ησυχία
