Πρόκειται για το σημαντικότερο πολιτικό έργο του Αδαμαντίου Κοραή, όπου αναδύονται οι αξίες του δημοκρατικού φιλελευθερισμού. Το κείμενο είχε εκδοθεί για πρώτη φορά το 1932, με το χειρόγραφο να έχει χαθεί. Ο πιο συγκροτημένος πολιτικός στοχαστής του Νεοελληνικού Διαφωτισμού αναδεικνύει ως πρωταρχικά ζητούμενα της υπό οικοδόμηση ελληνικής πολιτείας την ενίσχυση του δημοκρατικού χαρακτήρα των θεσμών και τη δημιουργία ενός ευνοϊκού οργανωτικού πλαισίου για την καλλιέργεια και την ανάπτυξη μιας παράδοσης πολιτικής ζωής και σκέψης που θα κατοχυρώνει και θα σέβεται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών.
