Μέγας γίνεται ο Έλληνας όταν το θελήσει, όταν το αποφασίσει. Κάμπος είναι η εύφορη και ζωογόνος φαντασία του, η δημιουργικότητά του, τα όνειρά του. Εκεί ανθίζει η συνεννόηση, η αγαθότητα, ο σεβασμός. Αυτή η σιωπηλή ένωση του Έλληνα και της ψυχής του φανερώθηκε στα τραγούδια. Ο Μέγας κάμπος είναι η ζωή μιας ιδέας. Μιας ιδέας που ξαναβρίσκει τον χαμένο ελληνικό χρόνο μέσα από τους δρόμους που ανοίγουν οι λέξεις και η μουσική μας. Ένας ελληνικός χρόνος που μπαίνει πάλι στη ζωή μας, ξεκινώντας από τις μυθικές ή αληθινές ιστορίες της κλασικής αρχαιότητας, περνάει από βυζαντινά μονοπάτια, ακολουθεί με ευλάβεια την παράδοση με τους τσάμικους, σμυρναίικους και νησιώτικους ρυθμούς, πλησιάζει το σήμερα με τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά τραγούδια, φτάνοντας στα σύγχρονα έντεχνα. Ο ελληνικός κάμπος μεγαλώνει όσο τα τραγούδια διηγούνται μια ιστορία ή ένα συναίσθημα, έως ότου η Μεσόγειος ανοίξει τα σύνορά της. Σε μια εποχή όπου η έλλειψη πίστης μάς δυσκολεύει να αισθανθούμε την Ελλάδα και τις απεριόριστες δυνατότητές της σαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας, εμείς δίνουμε τους μουσικούς και ποιητικούς μας λόγους για να ακούσουμε και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί αυτό που ονειρευόμαστε, αυτό που είμαστε.

(Από την εισαγωγή του Αχιλλέα Κούμπου)