Ο Γιώργος Θεοτοκάς (1905-1966) ανήκει στους συγγραφείς που επιβλήθηκαν εύκολα και αμέσως μόλις εμφανίσθηκε στα ελληνικά γράμματα. Έδωσε υποσχέσεις με τα πρώτα έργα του, τις οποίες ξεπέρασε με τα επόμενα, απέκτησε φήμη και κύρος, που διατήρησε και μετά θάνατον. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του λόγου: δοκίμιο, αρθρογραφία, μυθιστόρημα, δράμα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις και ποίηση. Ο Θεοτοκάς του θεάτρου έγραψε δεκατρία θεατρικά έργα, τα περισσότερα από τα οποία παραστάθηκαν επανειλημμένα. Υπήρξε τρεις φορές διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου και επιπλέον πρωτεργάτης στην ίδρυση και διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Όταν ολοκλήρωσε και εξέδωσε τα πρώτα θεατρικά έργα του (1944) και άρχισε τις θητείες του ως διευθυντής των κρατικών θεάτρων (1945), τα νέα ερεθίσματα της θεατρικής συγγραφής και της θεατρικής πράξης του ενέπνευσαν απόψεις και ιδέες που δημοσίευσε στον τύπο υπό μορφή άρθρων, επιφυλλίδων και συνεντεύξεων. Έχει γράψει θεατρικές κριτικές και πολλά άρθρα, δίνοντας κατευθύνσεις για την κρατική θεατρική πολιτική, για τη λειτουργία, τη δεοντολογία και το δραματολόγιο των κρατικών θεάτρων, παραινέσεις προς το ελεύθερο θέατρο με κατανόηση όμως των δυσκολιών, αρκετά για την ιστορία του θεάτρου και ιδίως του νεοελληνικού, για την οποία κατά κανόνα μιλούσε και στις διαλέξεις του. Η σφαιρική αυτή μελέτη εξετάζει λεπτομερώς και σε βάθος τη θεατρική διάσταση του πολυμερούς πνεύματος του Θεοτοκά, ώστε να φωτίσει τη θεαματικότερη από τις επιδόσεις του ηγέτη της θρυλικής Γενιάς του `30.