Η Τζαζ είναι παγκόσμια, και οι μουσικοί της είναι δημιουργοί ενός παγκόσμιου ιδεώδους. Είναι τέχνη. Δηλαδή βρίσκεται σε εγρήγορση, επαληθεύει αμφισβητεί και συνεχίζει. Στην Τζαζ κάθε μουσικός, και ιδιαίτερα ένας νέος μουσικός, δεν μπορεί να καταξιωθεί αν δεν δημιουργήσει ο ίδιος τις ιδιαίτερες συνθήκες της δικής του παρουσίας. Είναι αδύνατο να πεις και να γράψεις οτιδήποτε γύρω από τους μουσικούς της Τζαζ, δίχως να χρησιμοποιήσεις ή να υποδηλώνεις τον όρο «καλλιτέχνης». Ως εκ τούτου, αμέτρητοι μουσικοί που χρησιμοποιούν την παράδοση, δίχως να την αναδιαμορφώνουν, να την εξελίσσουν, υπάγονται στον απομακρυσμένο περιφερειακό κύκλο των μουσικών που τείνουν προς αυτήν, μα δεν ανήκουν στο δυναμικό της.

Η Τζαζ έχει πλέον αναπτυχθεί σε ένα ιδιαίτερα διευρυμένο και πολύπλοκο σύστημα το οποίο είναι συνάμα και ένα σύμβολο. Ένα σύμβολο διακεκριμένο που τροφοδοτείται από μία πλειάδα αξιών, δράσεων και καλλιτεχνικών δεσμών. Είναι ένας πυρήνας σε κατάσταση μόνιμου αναβρασμού με αισθητικές, θρησκευτικές, πολιτικές και άλλες παραμέτρους, οι οποίες συγκροτούν ένα εκρηκτικό μάγμα, παραγωγικά αξεπέραστο. Η Τζαζ είναι μία πραγματική κουλτούρα.

Η ιδέα της δημιουργίας αυτού του τομιδίου προέκυψε από το καταστάλαγμα πως η Τζαζ ήταν το πιο σημαντικό καλλιτεχνικό ρεύμα στη μουσική του 20ού αιώνα, και εξακολουθεί να υφίσταται ως μία από τις λαμπρότερες τομές στην ιστορία της τέχνης. Η παρούσα μελέτη δεν είναι παρά μία ταπεινή συνεισφορά στην ελληνική βιβλιογραφία της Τζαζ, λίγες χρήσιμες κατατοπιστικές κουβέντες, τόσο για την ιστορία της (από τη δεκαετία του ’40 κι έπειτα), όσο και για άλλες πτυχές της, που είναι χρήσιμες για την κατανόηση και την εκτίμησή της. Εξάλλου, για να την παρουσιάσει κάποιος διεξοδικά, θα χρειαζόταν μία ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια. Βεβαίως ο συντάκτης και συγγραφέας αυτού του βιβλίου είναι ποιητής και όχι ιστορικός της Τζαζ (και δεν φιλοδοξεί να γίνει), και η αντίληψη με την οποία εργάστηκε γι’ αυτό, προέρχεται από το πάθος του για τη συγκεκριμένη μουσική και τη στενή καλλιτεχνική του σχέση ως δημιουργού. Πρόκειται λοιπόν για ένα βιβλίο που καταγράφει την Τζαζ από διάφορες οπτικές γωνίες και εκ των πραγμάτων στοιχίζεται στο πλάι της υπόλοιπης βιβλιογραφίας αποτελώντας μία ιδιόρρυθμη συμπληρωματική πηγή. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου παρατίθεται και μία ενδεικτική δισκογραφία.

Αυτός ο μικρός τόμος απευθύνεται σε εκείνους που δεν έχουν εξοικειωθεί με την Τζαζ, αφιερώνεται όμως στους λάτρεις της και σε όσους βοήθησαν κατά καιρούς με το έργο τους στη διάδοση και την παρουσίασή της.