«Ιστορίες σαν καντηλάκια για τους οικείους ζωντανούς και νεκρούς.Αναμμένα κεράκια για τις Κυριακές του μπαμπά μου και τις Δευτέρες της μάνας μου. Για τις Μεγάλες Παρασκευές μου και για όλα τα πρωινά του Σαββάτου στη γειτονιά». Η Ελένη Γκίκα γράφει έτσι κι αλλιώς με ένα απολύτως προσωπικό ύφος που έχει εγγενή την πρόσκληση του άλλου να συμπορευτεί με τις ιστορίες της. Πολύ περισσότερο εδώ που καταγράφει τα πολύ δικά της πράγματα. >>>
Στο νέο της βιβλίο, η Ελένη Γκίκα αναφέρεται στα παιδικά της χρόνια στο Κορωπί. Αφηγείται περιστατικά και γεγονότα, όπως τα έζησε η ίδια τα πρώτα χρόνια μέσα σ’ ένα «κουκλόσπιτο» κι αργότερα στη γειτονιά με τη γιαγιά. Αφηγείται με διακριτικό χιούμορ και ειλικρίνεια σκηνές από την καθημερινότητά της τον καιρό εκείνο, που προκαλούν συχνά δέος. Δεν πρόκειται, ωστόσο, για τυπική εξωτερίκευση βιωμένου χρόνου, αλλά για καταγραφή πραγματικών γεγονότων και περιστατικών από την καθημερινότητα των ανθρώπων της υπαίθρου. >>>
