Σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ως Νεομάρτυρες χαρακτηρίζονται όσοι πέθαναν με μαρτυρικό τρόπο για την Ορθόδοξη πίστη μετά την άλωση της Βασιλεύουσας, δηλαδή μετά από το 1453 μ.Χ. Πρόκειται για όλους εκείνους οι οποίοι μαρτύρησαν επειδή δεν δέχτηκαν να αρνηθούν τον Χριστό. Πληροφορίες για τους Νεομάρτυρες της Τουρκοκρατίας έχουμε από το Νέο Μαρτυρολόγιο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, τον Άγιο Νικηφόρο τον Χίο, τον Μητροπολίτη Κυθήρων Νικόλαο, αλλά και από ξένους όπως τον Pouqueville, Γάλλο πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη και περιηγητή. Πρέπει, βέβαια, να τονίσουμε ότι η Εκκλησία απέτρεπε το εκούσιο μαρτύριο καθώς υπήρχε ο κίνδυνος να μην αντέξει κάποιος τα φρικτά βασανιστήρια και να αρνηθεί ξανά τον Χριστό. Στη φοβερή εποχή της Τουρκοκρατίας, οι Νεομάρτυρες γέμισαν με ελπίδα τους χριστιανούς, άφησαν άσβεστη τη φλόγα της πίστης. Με το μαρτύριό τους διακήρυξαν πως όσο σκληρός και βίαιος κι αν ήταν ο δυνάστης, καμιά φοβέρα, κανένα βασανιστήριο, καμιά απειλή δεν ήταν ικανή να ξεριζώσει την πίστη τους, να υποδουλώσει την Ορθόδοξη ψυχή των Ρωμιών.