Ένα πορτρέτο υπήρξε η αφορμή για αυτά τα 23 «ερωτικά» ποιήματά μου. Ένα πορτρέτο κρεμασμένο στον τοίχο απέναντι από το γραφείο μου, που απεικονίζει έναν γυμνό νέο άνδρα. 

 Έβαλα απέναντι από το πορτρέτο μια «ώριμη» γυναίκα, που έχει ζήσει πια αρκετά, για να μπορεί να πει ότι έχει κάνει τον κύκλο της ζωής της, και την άφησα να ζήσει και να στοχαστεί για τον έρωτα με το ωραίο, με το νέο, το νεότερο, το στιγμιαίο, το άπιαστο, το εφήμερο, και τελικά, ίσως, το πιο αληθινό και το περισσότερο "ασυμβίβαστο" της ζωής της. Το αιώνιο «μικρό αγόρι» που κάθε γυναίκα κρατάει στην αγκαλιά της κάποιες λίγες, μοναδικές στιγμές στη ζωή της.

Γιός, αδελφός, πατέρας, σύντροφος, εραστής, «αρσενικό», γλυκόπικρο δηλητήριο που κυλάει στις φλέβες του αιώνιου θηλυκού, που όμως πια έχει το αντίδοτο μέσα του, κι έτσι δεν κινδυνεύει να πεθάνει από έρωτα.

Τζ.Μ.