Υπάρχει μια ειδική δυναμική σε ένα κείμενο που, διατηρώντας λογοτεχνικές αξιώσεις, συνδέεται άρρηκτα με συγκεκριμένα και μάλιστα τόσο δραματικά ιστορικά γεγονότα. Η περιγραφή της Χέλγκα Σνάιντερ για την τελευταία συνάντησή της με τη μητέρα της αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του τύπου. Η συγγραφέας μοιράζεται μαζί μας τις αναπόφευκτα αμφιθυμικές εντυπώσεις της για τη μητέρα που ταυτόχρονα ήταν μη-μητέρα (εγκατέλειψε τα παιδιά της όταν ήταν τεσσάρων και ενός ετών αντίστοιχα) και δεσμοφύλακας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί. >>>
