Η Καίτη Μανωλοπούλου άγγιξε τις ευαισθησίες μου από το πρώτο της βιβλίο. Οι προβληματισμοί της συνεχίζουν μέχρι σήμερα να είναι συνοδοιπόροι των δικών μου. Στην ποίησή της έβρισκα πάντα τον αγώνα ενός αθεράπευτα ρομαντικού ατόμου που πάσκιζε να πλατύνει τους ορίζοντες της αγάπης και να φωτίσει τις αόρατες γωνιές της μοναξιάς. Τα παγκόσμια γεγονότα που έζησε λες και συνέβαιναν στη γειτονιά της δυνάμωσαν το πείσμα της για ένα καλύτερο αύριο. Πολυταξιδεμένη και με έντονη αίσθηση της αξίας της ζωής, μάζεψε στους στίχους της την πεμπτουσία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Με τη συγγραφική της προσφορά εμπλούτισε την παρουσία των γυναικών δημιουργών της Ελλάδας.

Με την Κύπρο συνδέθηκε διαχρονικά, οι αγωνίες της μας δίνουν θάρρος και κάνει εμάς τους Κύπριους να νιώθουμε δυνατή την αγάπη των Ελλαδιτών αδελφών μας. Στις δύσκολες και καθημερινές δυσκολίες που περνά η ανθρωπότητα χρειαζόμαστε την ποίηση να μας ανοίγει τα παράθυρα της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και της αγάπης.  

                                                                          Λούης Περεντός, Ποιητής



Βιογραφικό σημείωμα της Καίτης Μανωλοπούλου

Γεννήθηκε στην Αθήνα, ως τόπο καταγωγής της, όμως, θεωρεί το Δίστομο Βοιωτίας, γενέθλια γη της μητέρας της Αγγελικής, το γένος Καΐλη.

Μετά τις γυμνασιακές της σπουδές -Γαλλική Σχολή Saint Joseph- εργάστηκε ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Σ’ αυτό τον εργασιακό χώρο έμελλε να συναντήσει και τον σύντροφο της ζωής της, Τάκη Μανωλόπουλο.

Η κλίση της πάντως δεν ήταν οι αριθμοί, αλλά η λογοτεχνία και η ποίηση μέσα από την οποία άρχισε να εκφράζεται κάποια στιγμή. Θα έλεγε κανείς πως οι μικρές ποιητικές συλλογές της  αποτελούν αποσπάσματα ημερολογίου της και παράλληλα σκέψεις και ανησυχίες για τη χώρα της που λατρεύει.

Αργότερα, η τραγική μοίρα του Διστόμου την έσπρωξε ν’ ασχοληθεί μ’ αυτό, μέσα από μια καταγραφή αγάπης, νοσταλγίας και πόνου που συνεχίζεται. Λόγω της ενασχόλησής της με τη σφαγή του Διστόμου σε τρία βιβλία και της καταγραφής λαογραφικών στοιχείων του τόπου, έχει διακριθεί και τιμηθεί επανειλημμένα από τον Δήμο Διστόμου. Είναι μέλος της Πανελλήνιας  Ένωσης Λογοτεχνών από την οποία έχει βραβευτεί για την ποίησή της. Πολλά πεζά και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά.

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

Ποίηση

«Ζωγραφίζοντας στίχους», ποίηση, Αθήνα 1981.

«Μόνο μια λεύγα πάνω από τον βυθό», ποίηση, Αθήνα 1990.

«Πώς να χωρίσεις το νερό», ποίηση, Αθήνα 2000.

«Ημερολόγιο απουσίας», ποίηση, 1η έκδοση, Αθήνα 2008 και

2η έκδοση, Αθήνα 2011, (εκδ. Βεργίνα).

«Ο δαίδαλος των συνειρμών», ποίηση, Αθήνα 2017, (εκδ. Βεργίνα).

Πεζογραφία

«Αναμνήσεις και μαρτυρίες, πενηντάχρονες ή άχρονες, Δίστομο 1944-1994»,

(έκδοση Δήμου Διστόμου) 1994.

«Να ζεστάνουμε τις πέτρες στις πλαγιές του Διστόμου», λαογραφικό, χορηγία

Δήμου Διστόμου, Αθήνα 2004, (εκδ. Βεργίνα).

«Αθέριστος Ιούνης – Δίστομο 1944», αφορά στη σφαγή του Διστόμου. 1η έκδοση,

Αθήνα 2013, 2η έκδοση, Αθήνα 2014, (εκδ. Βεργίνα).

«Δαμάζοντας την Κίρκη – Διστομίτες στην Αμερική», Αθήνα 2016, (εκδ. Βεργίνα).

«Αθέριστος Ιούνης – Δίστομο 1944» (Juni ohne Ernte – Distomo 1944), μετά-

φραση στα γερμανικά, Δρ. Μιχαέλα Πρίντσινγκερ (Michaela Prinzinger), εκδόσεις

Griechenland Zeitung, Athena 2016.

«Δαμάζοντας την Κίρκη – Διστομίτες στην Αμερική», εμπλουτισμένο, μεταφράζεται

στα αγγλικά, 2020.

Ταξιδιωτικά (ανέκδοτα).