H συγχρονία της τέχνης και η ταυτοχρονία της ποίησης. Τη στιγμή που τα ευρωπαϊκά σύνορα ορθώνονται με την ψυχρή τυπικότητα ενός νόμου που αποκρούει τη μετανάστευση και την αναγκαστική αναδίπλωση κάθε προσωπικής ελευθερίας λόγω της εξάπλωσης του κορονοϊού. Κι όμως, κόντρα σε τούτη τη δεσμευτική συνθήκη και την αφύσικη παραφροσύνη που γεννάει, η ποίηση εξακολουθεί ακόμη και στις μέρες μας να είναι η ύστατη, αλλά απόλυτα μετρήσιμη στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων, καταφυγή. >>>