Εδώ και μερικές δεκαετίες η φιλολογική έρευνα έχει περιβάλει τα Ομηρικά έπη με το ενδιαφέρον της κι έχει οδηγηθεί σε αξιόλογα συμπεράσματα – αλλά έχει σχεδόν πάρει και το μονοπώλιο!
Ανιχνεύει π.χ. το «Ομηρικό ζήτημα» (δηλ. μήπως ο Όμηρος δεν ήταν ένας αλλά πολλοί, ή μήπως δεν υπήρξε καν ο έτσι επονομαζόμενος) και τα προγενέστερα λογοτεχνικά-μυθολογικά μοτίβα που μεταποίησε ο Όμηρος και συμπεριέλαβε μέσα στα έργα του. Τέτοιες έρευνες διατρέχουν όμως πάντα τον κίνδυνο να μειώσουν ή και να εξαφανίσουν από τα μάτια μας τα βαθύτερα μηνύματα που έχει να προσφέρει το Ομηρικό κείμενο. Ίσως είναι λοιπόν καιρός να σκύψουν οι φιλόσοφοι στοχαστικά πάνω στο κείμενο, να αναμετρηθούν με τα διαχρονικά-επίκαιρα προβλήματα και να αναγάγουν σε έννοιες τις ποιητικές διατυπώσεις.
Στον παρόντα τόμο επιχειρείται μια μελέτη θανάτου βασισμένη σε κείμενα του Όμηρου και του Αυστριακού ποιητή Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926).
