Όταν ο Οδυσσέας συστήθηκε στον Πολύφημο ως «κανείς», η μεγαλοφυΐα του Ομήρου δεν επέτρεψε στον Κύκλωπα να παραξενευθεί ή να διστάσει. Ο μόνος τρόπος να καταλάβει ένα τέρας τον άλλο είναι να τον νοιώθει σαν τίποτε. Ο αυτομηδενισμός του Οδυσσέα απεδείχθη σωτήριος για τον πολυμήχανο βασιλέα της Ιθάκης, αλλά και για τον ελληνικό πολιτισμό, ο οποίος δεν μπορεί κατά κανένα τρόπο να εννοήσει τον άλλο ως τίποτε. Αυτός ο «κανείς» που αποκλείει την έκπτωση του άλλου σε τίποτε, γίνεται σκοπός ζωής των ασκητών της ερήμου. Με την άνοιξη στον πλησίον ως εικόνα του Θεού αρχίζει η νέα μεγάλη οδύσσεια της επιστροφής του Εγώ στην Ιθάκη μέσω του αναγεννητικού «κανείς». Το καινούργιο τούτο ταξίδι τού ανθρώπου παρακολουθούμε διαβάζοντας στο βιβλίο αυτό του Στέλιου Ράμφου τα ακατασκεύαστα λόγια των αγίων γερόντων. Βρίσκομε τον αληθινό μας εαυτό όταν πορευόμαστε ως «κανείς» μεταξύ του Εγώ και του Άλλου.