Σὲ ἐποχές, ὅπως ἡ δική μας, ποὺ ἡ νόθευση τοῦ ἤθους καὶ αὐτῶν τῶν Χριστιανῶν ὁδηγεῖ στὴν ἀνάδυση καὶ ἐπικράτηση πτωτικῶν διαστροφῶν, ὅπως ὁ ἀτομισμὸς καὶ ἡ ὑλοκρατία, διαμορφώνεται μιὰ κοινωνία, στὴν ὁποία ἰσχύει τὸ «HOMO HOMINI LUPUS». Οἱ ἄνθρωποι τῆς πτώσης συμπεριφερόμεθα ὡς λύκοι ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλο, ἐπιδεικνύοντας ἁρπακτικὲς διαθέσεις καὶ συμπεριφορές, μὲ κορύφωση τὴν ἐκμετάλλευση τοῦ συνανθρώπου μέχρι τὴν ἐξουθένωσή του.
Ἡ κοινωνία χριστιανικὰ πρέπει νὰ ζεῖ καὶ νὰ κινεῖται σὲ πνεῦμα ἰσότητας, ἀδελφοσύνης καὶ δικαιοσύνης, μὲ κορύφωση τὴν ἀγάπη μεταξὺ τῶν μελῶν της.
Ὁ ὀρθόδοξος Χριστιανὸς πρέπει νὰ διαθέτει ἁγιασμένο «βίο» καὶ «πολιτεία», ἀγωνιζόμενος ἐν Χριστῷ καὶ στὴν ἀτομικὴ προσπάθειά του, ἀλλὰ καὶ ὡς μέλος τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς του.
Αὐτὸ τὸ μήνυμα προβάλλει καὶ προσφέρει, μὲ τρόπο δυναμικὸ καὶ ἀγωνιστικό, αὐτὸ τὸ βιβλίο, προβάλλοντας τὸ ζήτημα τοῦ τόκου καὶ τὴν ὑλόφρονα συμπεριφορὰ τῶν τοκιζόντων, ὅπως περιγράφεται καὶ ἐλέγχεται ἀπὸ τοὺς μεγάλους Ἁγίους Πατέρες καὶ Ποιμένες τῆς Ὀρθοδοξίας.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες - συγγραφεῖς τῶν κειμένων αὐτῶν, ποὺ σχετίζονται ἄμεσα μὲ τὴ διδασκαλία καὶ ποιμαντική τους διακονία, προσφέρουν «ἐν Χριστῷ» τὰ φάρμακα τῆς θεραπείας, ποὺ εἶναι ἡ θέαση τοῦ συνανθρώπου ὡς ἀδελφοῦ καὶ πλάσματος Θεοῦ, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἐξαρτᾶται ἡ αἰώνια ζωή μας.
