«Πηγούλα μου»
Ωσάν το νερό
το κρυστάλλινο, το καθαρό,
το παγωμένο,
Ολύμπιας πηγής,
δακρύων βουνού μαζεμένο,
τον διψασμένο
ξεδιψά
και τον κουρασμένο.
Έτσι και η σκέψη
η εμπνεύστρια, η άξια,
η στοχασμένη,
θεάς μούσας,
κάματου νου σμιλεμένη,
την ψυχή την πονεμένη
ξεπονά.
και τη λυπημένη.
Η Μέθεξη ΙΙΙ (Πηγούλα μου)
στο ίδιο ύφος και στυλ
με τα δύο προηγούμενα βιβλία,
έρχεται να ολοκληρώσει
αυτήν την τριλογία, με θέματα
κοινωνικά, υπαρξιακά και βιωματικά.
Η ολοκληρωμένη εικόνα
ελπίζω να αναδείχτηκε,
το παζλ των συναισθήματων,
να έδεσε γερά, η σημασία
της ψυχικής επαφής, της Μέθεξης,
εύχομαι να μεταλαμπαδεύτηκε,
σαν Κορφούλα νωρίτερα απάτητη,
σαν Πηγούλα νωρίτερα στερεμένη,
μα πια κατακτημένη, με νερά
αναβλύζοντα και δροσερά!
