Η Σάρα, συγγραφέας και σεναριογράφος, κάνει διακοπές μαζί με τον φίλο της στο ξενοδοχείο «Το μαργαριτάρι της λίμνης», στην όχθη της λίμνης Δοϊράνης. Ώσπου χάνονται τα ίχνη της όταν πηγαίνει να κολυμπήσει στα ανοιχτά.
Περιγραφή
Η βοηθός του Αλέκου Ηλιού, του αστυνόµου που ανέλαβε την έρευνα για τον εντοπισµό της Σάρας, σηµείω¬νε όσα θεωρούσε ενδιαφέροντα από αυτά που άκουγε. Ο Ηλιού τούς ρωτούσε διακριτικά πού βρισκόταν ο καθένας την ώρα της εξαφάνισης της γυναίκας. Ακούστηκαν έντονες διαµαρτυρίες από όλους. «Αυτό µας έλειπε, να θεωρούµαστε ύποπτοι!» είπαν µε µια φωνή. «Επιτέλους, κάτι συνέβη και ταράχτηκαν τα ήσυχα νερά της λίµνης µας! Τι πλήξη να συναντάς πάντα τους ίδιους τύπους σ’ αυτό το ξενοδοχείο! Έχουµε να λύσουµε ένα µυστήριο. ?εν λέω… λυπάµαι γι’ αυτό που συνέβη. Κρίµα στην κοπέλα! Την έβλεπα κάθε χρόνο εδώ. Έξυπνη και αινιγµατική θα έλεγα ότι ήταν» ακούστηκε να λέει µια κυρία από τις ενοίκους. Κανείς δεν της έδωσε σηµασία.
Η Σάρα, συγγραφέας και σεναριογράφος, κάνει διακοπές μαζί με τον φίλο της στο ξενοδοχείο «Το μαργαριτάρι της λίμνης», στην όχθη της λίμνης Δοϊράνης. Ώσπου χάνονται τα ίχνη της όταν πηγαίνει να κολυμπήσει στα ανοιχτά. Ο αστυνόµος Ηλιού και η βοηθός του, η υπαστυνόµος Γεωργίου, που βρίσκονται εκτάκτως στη Θεσσαλονίκη για λόγους υπηρεσιακούς, αναλαµβάνουν την υπόθεση. Ηθεληµένη εξαφάνιση; Ατύχηµα; Ή εγκληµατική ενέργεια; Οι δύο θάνατοι που ακολουθούν περιπλέκουν ακόµα περισσότερο τα πράγµατα και οι υποψίες στρέφονται σε συγκεκριµένα πρόσωπα του συγγενικού περιβάλλοντος της Σάρας. Όµως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, και τα σκοτεινά κίνητρα των πρωταγωνιστών έχουν βαθιές ρίζες…
Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα βυθισμένο στην ομίχλη των ατμοσφαιρικών τοπίων της Βόρειας Ελλάδας.
Πόλη στο Φως, της Ευτυχίας Γιαννάκη (εκδ. Ίκαρος) «Πριν να χαράξει τρύπωσε στο δάσος και για ώρες έτρεχε σκυφτός, ανάμεσα σε κορμούς και σπασμένα κλαδιά, σ έναν λαβύρινθο που τον ρουφούσε μακριά από τη ζωή που ήξερε μέχρι τότε. Παρά το πηχτό σκοτάδι, τα πουλιά κελαηδούσαν ανάμεσα στους κρότους των όπλων. Τα πιο αδύναμα ξεψυχούσαν, προτού προλάβουν να βγάλουν άχνα. Η καρδιά τους έσπαγε κι έπεφταν γύρω του. >>>
Από την πρώτη κιόλας σελίδα του μυθιστορήματος Ταραγμένα νερά είχα την αίσθηση ότι οι ήρωές του πλήθαιναν, τα γεγονότα εναλλάσσονταν με γρήγορους ρυθμούς, ενώ επιπλέον σκεφτόμουν ότι είχα να κάνω ή με λαβύρινθο από τον οποίο δύσκολα θα βγω ή με μπάμπουσκα από την οποία ξεφυτρώνουν κούκλες χωρίς σταματημό… Μια πολυδαίδαλη μυθιστορία, λοιπόν, μια σκυταλοδρομία προσώπων και συμβάντων, με διαρκή ερωτήματα ... >>>
