Ο Ξανακερδισμένος Παράδεισος αναφέρεται στον πειρασμό του Ιησού από τον Σατανά στην Έρημο, και σφύζει από επιβλητικές περιγραφές τοπίων άγριας ερημιάς και διαλόγους μεταξύ τους, με τέτοια ζωντάνια και πειστικά εκατέρωθεν επιχειρήματα έτσι που ο αναγνώστης αποζημιώνεται πολλαπλώς, και η όποια έλλειψη δράσης σε αυτό το ωραίο ποιητικό έργο περνάει απαρατήρητη.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ο Τζον Μίλτον (1608 – 1674), υπήρξε σε όλη του τη ζωή ένας αμετανόητος πουριτανός. Έτυχε επιμελούς παιδείας κατά τη νεότητά του κι από ηλικίας 24 ετών έδειξε το ποιητικό του ταλέντο γράφοντας τον Χαρούμενο Άνθρωπο, ένα χαρμόσυνο ποίημα, έκφραση μιας νεανικής και ευτυχισμένης πνευματικής κατάστασης. τη Μελαγχολία έναν ήρεμο στοχασμό στα όρια της θλίψης. τους Αρκάδες, μια ποιμενική Μάσκα. τον Κώμο, ένα παιχνιδιάρικο ποιητικό έργο. τον Λυκίδα, μια ελεγεία εις μνήμη ενός συμφοιτητή του που πνίγηκε και τα Αρεοπαγιτικά προς διακήρυξη του δικαιώ-ματος της ελεύθερης διατύπωσης κάθε έντιμης γνώμης. Υπήρξε θαυμαστής του Κρόμγουελ, και για μια δεκαετία (1649 – 1659) εργάστηκε γι’ αυτόν ως Γραμματέας επί των Εξωτερικών της Κυβέρνησης των Πουριτανών. Μετά την Παλινόρθωση της βασιλείας στην Αγγλία από τον Κάρολο Β’ (1660), φυλακίστηκε για τρεις μήνες, και θα θανατωνόταν, εάν δεν τον έσωζε η φήμη του ως μεγάλου ποιητή και η επέμβαση ισχυρών φίλων του. Πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια του αποτραβηγμένος σ’ ένα φτωχικό σπίτι, τυφλός και ανήμπορος, γράφοντας, καθ’ υπαγόρευση, τον Χαμένο Παράδεισο, για την πτώση και την εκδίωξή του Άνθρωπου από την Εδέμ, την Ιστορία της Αγγλίας και τα δύο τελευταία ποιητικά έργα του, Ξανακερδισμένος Παράδεισος και Σαμψών, ο Αγωνιστής.